கண்ணில் தெரியும் பொருளினைக் கைகள்
கவர்ந்திட மாட்டாவோ - அட
மண்ணில் தெரியுது வானம், அதுநம்
வசப்பட லாகாதோ?
எண்ணி யெண்ணிப்பல நாளு முயன்றிங்
கிறுதியில் சோர்வோமோ? - அட,
விண்ணிலும் மண்ணிலும் கண்ணிலும் எண்ணிலும்
மேவும் பராசக்தியே!
என்ன வரங்கள், பெருமைகள், வெற்றிகள்,
எத்தனை மேன்மைகளே!
தன்னை வென்றாலவை யாவும் பெறுவது
சத்திய மாகுமென்றே
முன்னை முனிவர் உரைத்த மறைப்பொருள்
முற்றுமுணர்ந்த பின்னும்
தன்னை வென்றாளும் திறமை பெறாதிங்கு
தாழ்வுற்று நிற்போமோ?
Won't the hands not grasp
those things that we see?
Won't the fingers not touch
the sky above me?
Are we destined to give up
Struggling for what we have sought?
Answer me, you that resides in
The sky, the land, my sight and my thought!
So many praises, honours and victories!
So many accolades!
We knew they were ours,
Should we vanquish the Self.
The saintly scriptures we knew.
We knew how to kill the I.
Oh, what shame ! We kneel as slaves now,
To the Self that refuses to die.
- Bharathiyar
Sunday, September 21, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment